Hari ini, terkenang lagi zaman sekolah dulu-dulu...
1984 - Darjah enam di SK Mulong.
Betullah kata cikgu Norriha, apabila kita teringat balik masa sekolah rendah, darjah enam adalah masa paling indah dan penuh warna warni.
Kami tidak mendepani apa-apa peperiksaan besar pada darjah enam kerana telah tamat berjuang bermati-matian sewaktu darjah lima. Keputusan pun sudah diumumkan dan kami tiada apa-apa bebanan, apatah lagi tekanan. Apa yang kami alami setiap hari ialah keseronokan dan keriangan. Walaupun tiada peperiksaan besar, guru-guru tetap komited mengajar kami dan menghabiskan silibus darjah enam tanpa tergendala.
Apa yang menyeronokkan, guru-guru melayan kami seperti orang dewasa kerana hakikatnya kami sudah hampir ke alam itu. Mereka suka meminta kami membantu tugas-tugas mereka seperti menyusun buku di perpustakaan, membungkus kuih pada mesyuarat PIBG, menyiapkan lembaran markah kelas mereka dan pelbagai lagi.
Saya masih menyimpan ingatan pada guru-guru yang mengajar saya pada darjah enam. Antaranya ialah Allahyarham Cikgu Wan Yusof Wan Ali yang mengajar kami Bahasa Inggeris. Beliau sangat baik dan peramah. Mengingatinya, saya rasa rindu sangat. Dia pernah mengajar kami semasa darjah empat jadi kami sudah agak mesra dengannya. Semoga Allah mengampuni dan merahmati Cikgu Wan Yusof.
Sekitar bulan April, kami menerima kehadiran guru bahasa Inggeris yang baru iaitu Cikgu Norriha Abdul Rahman. Dia baru sahaja mendapat keputusan STPM dan sedang menunggu panggilan universiti. Seronok juga belajar dengannya walaupun dia hanya guru sementara.
Guru Matematik kami pula ialah Tn. Hj. Mahmood Bongsu. Beliau sangat rajin mengajar, dan telah mengajar kami Matematik silibus sekolah menengah! Memang seronok sangat kerana bila masuk tingkatan satu, saya sudah tahu banyak formula yang kawan-kawan saya belum tahu.
Guru-guru lain ialah Cikgu Saadiah (Sejarah), Cikgu Wan Nawang (Geografi) dan Penolong Kanan (saya lupa namanya) mengajar Bahasa Melayu.
Cikgu Naaimah Ahmad juga amat saya ingati walaupun dia tidak mengajar saya pada darjah Enam. Beliau guru Bahasa Inggeris saya sewaktu saya darjah dua dan darjah lima tetapi sewaktu saya darjah enam, dia menjadi guru perpustakaan. Kelas saya pula memang dekat dengan perpustakaan jadi saya suka melepak di sana setiap kali habis waktu sekolah. Sekolah tamat jam 12.45 tengah hari tetapi saya tidak terus pulang ke rumah. Saya dan beberapa orang rakan saya (Wan Fairoz, Amilah) akan ke perpustakaan untuk membaca buku-buku yang baru sampai. Kebetulan waktu itu banyak sungguh buku baru, dari novel melayu hinggalah buku cerita fairy tales. Cikgu Naaimah selalunya akan pulang jam 2 petang kerana dia menyiapkan urusan berkaitan perpustakaan. Jadi kami akan berada di situ hinggalah cikgu Naaimah berkata, "ok, cikgu nak balik dah!"
Waktu petang pun saya gemar ke sekolah. Saya dan kawan-kawan akan bermain 'rounders' di padang sekolah. Seronok sungguh mengenang zaman itu. Zaman yang penuh bunga, tiada tekanan kerja apa lagi tanggungjawab lain. Hanya keseronokan.
Kini, masa berlalu dan tahun 1984 hanya tinggal kenangan. Setiap kali saya melintasi SK Mulong, saya akan terbayang kembali detik-detik keriangan saya itu walaupun sudah 26 tahun ditinggalkan.
1984 - Darjah enam di SK Mulong.
Betullah kata cikgu Norriha, apabila kita teringat balik masa sekolah rendah, darjah enam adalah masa paling indah dan penuh warna warni.
Kami tidak mendepani apa-apa peperiksaan besar pada darjah enam kerana telah tamat berjuang bermati-matian sewaktu darjah lima. Keputusan pun sudah diumumkan dan kami tiada apa-apa bebanan, apatah lagi tekanan. Apa yang kami alami setiap hari ialah keseronokan dan keriangan. Walaupun tiada peperiksaan besar, guru-guru tetap komited mengajar kami dan menghabiskan silibus darjah enam tanpa tergendala.
Apa yang menyeronokkan, guru-guru melayan kami seperti orang dewasa kerana hakikatnya kami sudah hampir ke alam itu. Mereka suka meminta kami membantu tugas-tugas mereka seperti menyusun buku di perpustakaan, membungkus kuih pada mesyuarat PIBG, menyiapkan lembaran markah kelas mereka dan pelbagai lagi.
Saya masih menyimpan ingatan pada guru-guru yang mengajar saya pada darjah enam. Antaranya ialah Allahyarham Cikgu Wan Yusof Wan Ali yang mengajar kami Bahasa Inggeris. Beliau sangat baik dan peramah. Mengingatinya, saya rasa rindu sangat. Dia pernah mengajar kami semasa darjah empat jadi kami sudah agak mesra dengannya. Semoga Allah mengampuni dan merahmati Cikgu Wan Yusof.
Sekitar bulan April, kami menerima kehadiran guru bahasa Inggeris yang baru iaitu Cikgu Norriha Abdul Rahman. Dia baru sahaja mendapat keputusan STPM dan sedang menunggu panggilan universiti. Seronok juga belajar dengannya walaupun dia hanya guru sementara.
Guru Matematik kami pula ialah Tn. Hj. Mahmood Bongsu. Beliau sangat rajin mengajar, dan telah mengajar kami Matematik silibus sekolah menengah! Memang seronok sangat kerana bila masuk tingkatan satu, saya sudah tahu banyak formula yang kawan-kawan saya belum tahu.
Guru-guru lain ialah Cikgu Saadiah (Sejarah), Cikgu Wan Nawang (Geografi) dan Penolong Kanan (saya lupa namanya) mengajar Bahasa Melayu.
Cikgu Naaimah Ahmad juga amat saya ingati walaupun dia tidak mengajar saya pada darjah Enam. Beliau guru Bahasa Inggeris saya sewaktu saya darjah dua dan darjah lima tetapi sewaktu saya darjah enam, dia menjadi guru perpustakaan. Kelas saya pula memang dekat dengan perpustakaan jadi saya suka melepak di sana setiap kali habis waktu sekolah. Sekolah tamat jam 12.45 tengah hari tetapi saya tidak terus pulang ke rumah. Saya dan beberapa orang rakan saya (Wan Fairoz, Amilah) akan ke perpustakaan untuk membaca buku-buku yang baru sampai. Kebetulan waktu itu banyak sungguh buku baru, dari novel melayu hinggalah buku cerita fairy tales. Cikgu Naaimah selalunya akan pulang jam 2 petang kerana dia menyiapkan urusan berkaitan perpustakaan. Jadi kami akan berada di situ hinggalah cikgu Naaimah berkata, "ok, cikgu nak balik dah!"
Waktu petang pun saya gemar ke sekolah. Saya dan kawan-kawan akan bermain 'rounders' di padang sekolah. Seronok sungguh mengenang zaman itu. Zaman yang penuh bunga, tiada tekanan kerja apa lagi tanggungjawab lain. Hanya keseronokan.
Kini, masa berlalu dan tahun 1984 hanya tinggal kenangan. Setiap kali saya melintasi SK Mulong, saya akan terbayang kembali detik-detik keriangan saya itu walaupun sudah 26 tahun ditinggalkan.
No comments:
Post a Comment